เปล่าเฟ้ยคนอย่างกูอ่ะไม่เป็นไรหรอก เฮฮาเต็มที่
พันธนาการของหัวใจ
“ ความรัก “ ของผู้ชายเกิดขึ้นง่าย
สวย น่ารัก หุ่นดี เซ็กซี่ มีจริต
ก็เพียงพอที่จะทำให้ผู้ชายหลงรักผู้หญิงสักคน
ความรักจะลุกโชนมากขึ้นไปอีก
ถ้ายิ่งมี “ เซ็กส์ ” เข้ามาเติมเชื้อไฟ
ร้อนแรง แผดเผา มอดไหม้
นานไปสิ่งที่เรียกว่า “ ความรัก ” ก็เหลือแค่เถ้าถ่าน
รอวันปลิวหายไปพร้อมกับสายลม....เหลือแค่ความว่างเปล่า
แต่.....สำหรับผู้หญิง ไม่ใช่
ความรัก ไม่ได้เกิดแค่ชั่วข้ามคืน
เริ่มต้นจากเมล็ดพันธุ์ของความประทับใจ ความรู้สึกดี ๆ
ค่อย ๆ ฝังตัวลงในผืนดิน บ่มเพาะด้วยความเอาใจใส่ดูแล
ต้นกล้าเริ่มเติบใหญ่......หัวใจของผู้หญิงพองโต.......
โลกใบเดิม ๆ กลายเป็นสีชมพู
เต็มไปด้วยเรี่ยวแรงในการทำสิ่งดี ๆ ให้ “ คนที่เริ่มยึดครองพื้นที่ในหัวใจ ” อย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย
เมื่อดอกรักผลิบานเต็มหัวใจ
แม้กระทั่งสิ่งที่หวงแหนที่สุดก็ให้ได้
“ เซ็กส์ ” สำหรับผู้หญิง ไม่ใช่แค่ “ ความใคร่ ” แต่หมายถึงความผูกพัน
ไม่ใช่ “ เชื้อไฟ ” ที่สุมลงไปในกองเพลิง แต่กลับเป็นสายใยที่ถักทอ “ รังรัก ” ให้เหนียวแน่นขึ้นทุกที
โดยไม่รู้เลยว่า แท้จริงมันคือ กรงขัง ที่เต็มไปด้วยโซ่ตรวน.... พันธนาการแห่งหัวใจ
เวลาผ่านไป ไฟรักของผู้ชายเริ่มมอดดับ หรี่ลง
กลับกัน.........
สายใยรักของผู้หญิงยิ่งร้อยรัดตราตรึง
ดั่งนาฬิกาทราย เม็ดทรายค่อย ๆ แทรกตัวผ่านช่องว่างของกาลเวลา
วันแล้ว วันเล่า วันแล้ว วันเล่า
ขวดแก้วด้านหนึ่งเหลือเพียงความว่างเปล่า.....ความรักเหือดแห้งไปจากหัวใจของผู้ชาย
เม็ดทรายไหลลงไปสู่ขวดแก้วอีกด้านเต็มเปี่ยม.......ความรักเอ่อล้นในหัวใจของผู้หญิง
เมื่อสายลมพัดมา เถ้าถ่านของ “ ความรัก ” ก็พลันหายไป พร้อมกับชายอันเป็นที่รัก
โลกสีชมพู มืดมิด โหดร้ายในฉับพลัน
สายใยแห่งความรักความผูกพัน ไม่ต่างไปจากโซ่ตรวน.....
ขมึงเกลียว บีบรัด แน่นขึ้น แน่นขึ้น
กักขัง “ หัวใจ ” ของหญิงสาวไว้ใน “ รังรัก ” ซึ่งแปรเปลี่ยนเป็น “ กรงขัง ” ไปแล้ว
มืดมิด อ้างว้าง หดหู่ สิ้นหวัง เจ็บปวด ทุรนทุราย
เหมือนกำลังถูกโซ่ตรวน .....สายใยรัก
รัดแน่นที่ลำคอ มัดมือมัดเท้า ช่วยตัวเองไม่ได้
ความทรงจำอันแสนหวาน....สับเปลี่ยนหมุนเวียนตามมาหลอกหลอนอย่างไม่มีที่สิ้นสุด
ถ้าความเจ็บปวด คือ ยาพิษ
มันคงพราก “ ชีวิต “ ของหญิงสาวไปแล้ว
ความรัก......งดงาม ชวนฝัน
ความรัก......หอมหวาน ตราตรึง
ความรัก.......พลังขับเคลื่อนที่ยิ่งใหญ่
ความรัก......แรงผลักดันที่ทำให้ฉันอยากมีชีวิตอยู่
แต่วันนี้.......กลับทำให้ฉันหมดสิ้นเรี่ยวแรงที่จะเดินอีกต่อไป
เมื่อไหร่ “ หัวใจ ” ของฉันจะได้รับการปลดปล่อย เสียที
ปล.ผู้ชายดีๆคงมีแต่ในนิยาย
ที่มา
http://fwmail.teenee.com/